1 marca jako Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych został ustanowiony w 2011 r. Tego dnia wspominamy Niezłomnych Żołnierzy, którzy po zakończeniu II wojny światowej, nie złożyli broni, lecz kontynuowali walkę przeciwko władzy komunistycznej.
Za ten czyn byli niejednokrotnie osadzani w więzieniach, torturowani, a po niesprawiedliwych procesach skazywani na śmierć. Ich ciała grzebano w bezimiennych mogiłach, aby zabić o nich pamięć.
Powojenna konspiracja niepodległościowa była najliczniejszą formą zorganizowanego oporu polskiego społeczeństwa wobec reżimu komunistycznego. W zbrojnym podziemiu działało nawet 200 tys. osób w różnych oddziałach. Kolejnych 20 tys. walczyło w partyzantce. Kilkaset tysięcy osób zapewniało łączność, aprowizację, wywiad i schronienie. Przeciwko władzy występowali także uczniowie zrzeszeni w podziemnych organizacjach młodzieżowych – łącznie ok. 20 tys. młodych ludzi.
Ideą tego święta jest pokazanie Polakom ich roli w powojennej historii kraju.