Święto Chrztu Polski jest nowym świętem narodowym, które obchodzimy od 2019 roku. Przypada na 14 kwietnia i zostało ustanowione na pamiątkę chrztu Polski. Pomysłodawcy tego święta tłumaczyli, że chrzest to „kluczowe wydarzenie w dziejach naszego Narodu i Państwa”.
W tym roku obchodzimy 1055. rocznicę przyjęcia chrztu przez Polskę.
Chrzest Polski to tradycyjna nazwa chrztu księcia Polan – Mieszka I, który zapoczątkował proces chrystianizacji Polski. Chrystianizacja ziem polskich prawdopodobnie rozpoczęła się 14 kwietnia 966 roku, w Wielką Sobotę. Przyjęcie chrztu zostało poprzedzone małżeństwem Mieszka I z czeską księżniczką Dobrawą w 965 roku. Znaczenie przyjęcia chrześcijaństwa dla kształtującej się Polski było bardzo istotne. Akt przyjęcia chrztu, uważa się za symboliczny początek państwa polskiego i kościoła katolickiego w naszym kraju. Przyjęcie chrztu był to ogromnej wagi akt kulturowy i polityczny.
Mieszko I zdecydował się na przyjęcie chrztu z Rzymu za pośrednictwem Czech. Uchroniło to Polskę od groźby przymusowej chrystianizacji ze strony Niemiec. W owym czasie Cesarstwo Niemieckie chciało podporządkować sobie inne państwa, więc Mieszko I, by tego uniknąć zdecydował się na wejście do europejskiej wspólnoty chrześcijańskiej – książę przyjął chrzest, by jego młody jeszcze kraj, nie stał się łupem dla innych państw, które były już schrystianizowane i tworzyły chrześcijańską wspólnotę.
Przyjęcie przez Mieszka I chrztu w roku 996 zapoczątkowało proces chrystianizacji Polski, a co za tym idzie włączenie państwa polskiego do grona chrześcijańskich nowoczesnych krajów oraz szybkiego rozwoju i wzrostu znaczenia wśród państw Europy. Chrzest, a wraz z nim proces chrystianizacji podnosił również autorytet Mieszka I, gdyż wraz z przyjęciem wiary stał się on bożym pomazańcem. Przyjęcie chrztu przyczyniło się do trwalszego zespolenia młodego organizmu państwowego, scalać miała podbite wcześniej tereny – umocniło model organizacji państwa, zapewniło niezbędne sojusze oraz znaczący rozwój kultury. Książę Polan podporządkował sobie inne plemiona zamieszkujące m.in. Kujawy, Pomorze Wschodnie i Mazowsze. Podczas swojego panowania, dzięki talentom wojskowym i politycznym, z powodzeniem toczył walki o Pomorze Zachodnie, Małopolskę i Śląsk. Przyjęciem chrześcijaństwa Mieszko I wzmocnił nie tylko strukturę organizacyjną kraju, ale przyczynił się również do nawrócenia wielu polskich serc – wiara w jednego Boga jednoczyła ludzi, zaś pogaństwo hamowało rozwój państwa ponadplemiennego. Utworzenie hierarchii kościelnej ułatwiło administrowanie krajem. Pierwszym biskupem polskim został w 968 roku – Jordan.
Początkowo ochrzcił się sam książę i jego bezpośrednie otoczenie. Natomiast chrystianizacja społeczeństwa trwała przez kolejne lata.
Przez chrzest i proces chrystianizacji, Polska na trwałe związała się z zachodnim kręgiem kultury europejskiej w której dominowało chrześcijaństwo.